saknaðr

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From sakna +‎ -naðr.

Noun

saknaðr m (genitive saknaðar, plural saknaðir)

  1. sorrow for something that is lost, feeling of loss

Declension

Declension of saknaðr (strong u-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative saknaðr saknaðrinn saknaðir saknaðirnir
accusative saknað saknaðinn saknaði saknaðina
dative saknaði saknaðinum sǫknuðum sǫknuðunum
genitive saknaðar saknaðarins saknaða saknaðanna

Descendants

  • Icelandic: saknaður
  • Norwegian Nynorsk: saknad

Further reading

  • Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “saknaðr”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press, page 509
  • Zoëga, Geir T. (1910) “saknaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 346; also available at the Internet Archive
  • “saknaðr” in Dictionary of Old Norse Prose (ONP) at University of Copenhagen