samenroepen

Dutch

Etymology

From samen (“together”) +‎ roepen (“to summon”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

samenroepen

  1. to call together (for a meeting)

Conjugation

Conjugation of samenroepen (strong class 7, separable)
infinitive samenroepen
past singular riep samen
past participle samengeroepen
infinitive samenroepen
gerund samenroepen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular roep samen riep samen samenroep samenriep
2nd person sing. (jij) roept samen, roep samen2 riep samen samenroept samenriep
2nd person sing. (u) roept samen riep samen samenroept samenriep
2nd person sing. (gij) roept samen riept samen samenroept samenriept
3rd person singular roept samen riep samen samenroept samenriep
plural roepen samen riepen samen samenroepen samenriepen
subjunctive sing.1 roepe samen riepe samen samenroepe samenriepe
subjunctive plur.1 roepen samen riepen samen samenroepen samenriepen
imperative sing. roep samen
imperative plur.1 roept samen
participles samenroepend samengeroepen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.