sammanbrott

Swedish

Etymology

samman +‎ brott. Attested since 1912. Compare German Zusammenbruch, Danish sammenbrud, Norwegian Bokmål sammenbrudd.

Noun

sammanbrott n

  1. collapse, breakdown, crash

Declension

Declension of sammanbrott
nominative genitive
singular indefinite sammanbrott sammanbrotts
definite sammanbrottet sammanbrottets
plural indefinite sammanbrott sammanbrotts
definite sammanbrotten sammanbrottens

Synonyms

Derived terms

  • bryta samman

References