schure
See also: schüre
Dutch
Verb
schure
- (dated or formal) singular present subjunctive of schuren
Anagrams
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch skūra, from Proto-Germanic *skūrō.
Noun
schure f
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | schure | schuren |
| accusative | schure | schuren |
| genitive | schure, schuren | schuren |
| dative | schure, schuren | schuren |
Descendants
- Dutch: schuur
- Limburgish: sjuur
Further reading
- “scure”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “schure (III)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page III