schure

See also: schüre

Dutch

Verb

schure

  1. (dated or formal) singular present subjunctive of schuren

Anagrams

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch skūra, from Proto-Germanic *skūrō.

Noun

schure f

  1. shed, barn, storage building

Inflection

Weak feminine noun
singular plural
nominative schure schuren
accusative schure schuren
genitive schure, schuren schuren
dative schure, schuren schuren

Descendants

  • Dutch: schuur
  • Limburgish: sjuur

Further reading

  • scure”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “schure (III)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page III