scieppian
Old English
Alternative forms
- sċipian, sċypian
Etymology
Variant of sċieppan (“to form; shape”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʃi͜yp.pi.ɑn/
Verb
sċieppian (West Saxon)
Conjugation
Conjugation of sċieppian (weak, class 2)
| infinitive | sċieppian | sċieppienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | sċieppiġe | sċieppode |
| second person singular | sċieppast | sċieppodest |
| third person singular | sċieppaþ | sċieppode |
| plural | sċieppiaþ | sċieppodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | sċieppiġe | sċieppode |
| plural | sċieppiġen | sċieppoden |
| imperative | ||
| singular | sċieppa | |
| plural | sċieppiaþ | |
| participle | present | past |
| sċieppiende | (ġe)sċieppod | |