scinn
Irish
Alternative forms
- sceinn (superseded)
- sgeinn, sginn (obsolete)
Etymology
From Old Irish sceindid,[1] from Proto-Celtic *skanndeti (whence Welsh ysgain), from Proto-Indo-European *skend- (“to jump”) (whence Sanskrit स्कन्द् (skand, “to jump, leap”), Latin scandō (“to ascend, mount”).[2]
Verb
scinn (present analytic scinneann, future analytic scinnfidh, verbal noun scinneadh, past participle scinnte) (intransitive)
- to spring (forth), gush (forth)
- to start (jerk suddenly in surprise), shy (jump back in fear)
- to dart (fly or pass swiftly), fly off, fly out, dash, shoot (move very quickly and suddenly), scurry
- to depart suddenly, vanish [with ó ‘from’]
- scinn chun siúil ― to rush off
- to escape [with ó ‘from’]
- Scinn an focal uaim.
- The word escaped my lips.
- to glance (strike and fly off in an oblique direction to dart aside), glance off [with de]
- to graze (rub or touch lightly the surface of in passing) [with de]
- to skim (glide along near the surface)
Conjugation
conjugation of scinn (first conjugation – A)
| verbal noun | scinneadh | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | scinnte | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | scinnim | scinneann tú; scinnir† |
scinneann sé, sí | scinnimid | scinneann sibh | scinneann siad; scinnid† |
a scinneann; a scinneas | scinntear |
| past | scinn mé; scinneas | scinn tú; scinnis | scinn sé, sí | scinneamar; scinn muid | scinn sibh; scinneabhair | scinn siad; scinneadar | a scinn / ar scinn* |
scinneadh |
| past habitual | scinninn | scinnteá | scinneadh sé, sí | scinnimis; scinneadh muid | scinneadh sibh | scinnidís; scinneadh siad | a scinneadh / a scinneadh* |
scinntí |
| future | scinnfidh mé; scinnfead |
scinnfidh tú; scinnfir† |
scinnfidh sé, sí | scinnfimid; scinnfidh muid |
scinnfidh sibh | scinnfidh siad; scinnfid† |
a scinnfidh; a scinnfeas | scinnfear |
| conditional | scinnfinn | scinnfeá | scinnfeadh sé, sí | scinnfimis; scinnfeadh muid | scinnfeadh sibh | scinnfidís; scinnfeadh siad | a scinnfeadh / a scinnfeadh* |
scinnfí |
| subjunctive | ||||||||
| present | go scinne mé; go scinnead† |
go scinne tú; go scinnir† |
go scinne sé, sí | go scinnimid; go scinne muid |
go scinne sibh | go scinne siad; go scinnid† |
— | go scinntear |
| past | dá scinninn | dá scinnteá | dá scinneadh sé, sí | dá scinnimis; dá scinneadh muid |
dá scinneadh sibh | dá scinnidís; dá scinneadh siad |
— | dá scinntí |
| imperative | ||||||||
| – | scinnim | scinn | scinneadh sé, sí | scinnimis | scinnigí; scinnidh† |
scinnidís | — | scinntear |
* indirect relative
† archaic or dialect form
Alternative verbal noun: sceinm
References
- ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “sceinnid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- ^ Matasović, Ranko (2009) “*skan-n-d-o-”, in Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, →ISBN, pages 339–40
Further reading
- Dinneen, Patrick S. (1904) “sceinnim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 607
- Ó Dónaill, Niall (1977) “scinn”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
Old English
Etymology
From Old Norse skinn (“animal hide”), from Proto-Germanic *skinþą, from Proto-Indo-European *sken- (“to split off”).
Noun
scinn ?
- a skin
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “scinn”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.