scintillatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of scintillō.
Participle
scintillātus (feminine scintillāta, neuter scintillātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | scintillātus | scintillāta | scintillātum | scintillātī | scintillātae | scintillāta | |
| genitive | scintillātī | scintillātae | scintillātī | scintillātōrum | scintillātārum | scintillātōrum | |
| dative | scintillātō | scintillātae | scintillātō | scintillātīs | |||
| accusative | scintillātum | scintillātam | scintillātum | scintillātōs | scintillātās | scintillāta | |
| ablative | scintillātō | scintillātā | scintillātō | scintillātīs | |||
| vocative | scintillāte | scintillāta | scintillātum | scintillātī | scintillātae | scintillāta | |