sciolus
Latin
Etymology
Diminutive form of scius (“knowing”) found in Late Latin.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈski.ɔ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈʃiː.o.lus]
Noun
sciolus m (genitive sciolī, feminine sciola); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sciolus | sciolī |
| genitive | sciolī | sciolōrum |
| dative | sciolō | sciolīs |
| accusative | sciolum | sciolōs |
| ablative | sciolō | sciolīs |
| vocative | sciole | sciolī |
Descendants
- →⇒ English: sciolist (learned)
Further reading
- “sciolus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sciolus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “sciolus”, in The Perseus Project (1999) Perseus Encyclopedia[1]