sciscitans
Latin
Etymology
Present participle of scīscitor.
Participle
scīscitāns (genitive scīscitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia | ||
| genitive | scīscitantis | scīscitantium | |||
| dative | scīscitantī | scīscitantibus | |||
| accusative | scīscitantem | scīscitāns | scīscitantēs scīscitantīs |
scīscitantia | |
| ablative | scīscitante scīscitantī1 |
scīscitantibus | |||
| vocative | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia | ||
1When used purely as an adjective.