scrupeda
Latin
Etymology
From scrūpipeda, from scrūpus + -i- + pēs.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈskruː.pɛ.da]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈskruː.pe.d̪a]
Noun
scrūpeda f (genitive scrūpedae); first declension
- hobbling, shambling
- 120 CE – 180 CE, Gellius, Noctes Atticae 3.3.6:
- Favorinus quoque noster, cum Nervulariam Plauti legerem, quae inter incertas habita est, et audisset ex ea comoedia versum hunc: scrattae, scrupedae, strittivillae sordidae, delectatus faceta verborum antiquitate meretricum vitia atque deformitates significantium: "vel unus hercle" inquit "hic versus Plauti esse hanc fabulam satis potest fidei fecisse".
- (please add an English translation of this quotation)
- Favorinus quoque noster, cum Nervulariam Plauti legerem, quae inter incertas habita est, et audisset ex ea comoedia versum hunc: scrattae, scrupedae, strittivillae sordidae, delectatus faceta verborum antiquitate meretricum vitia atque deformitates significantium: "vel unus hercle" inquit "hic versus Plauti esse hanc fabulam satis potest fidei fecisse".
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | scrūpeda | scrūpedae |
| genitive | scrūpedae | scrūpedārum |
| dative | scrūpedae | scrūpedīs |
| accusative | scrūpedam | scrūpedās |
| ablative | scrūpedā | scrūpedīs |
| vocative | scrūpeda | scrūpedae |
References
- “scrupeda”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- scrupeda in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.