sectarius
Latin
Etymology 1
From secō (“cut, cut off; castrate”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɛkˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sekˈt̪aː.ri.us]
Adjective
sectārius (feminine sectāria, neuter sectārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sectārius | sectāria | sectārium | sectāriī | sectāriae | sectāria | |
| genitive | sectāriī | sectāriae | sectāriī | sectāriōrum | sectāriārum | sectāriōrum | |
| dative | sectāriō | sectāriae | sectāriō | sectāriīs | |||
| accusative | sectārium | sectāriam | sectārium | sectāriōs | sectāriās | sectāria | |
| ablative | sectāriō | sectāriā | sectāriō | sectāriīs | |||
| vocative | sectārie | sectāria | sectārium | sectāriī | sectāriae | sectāria | |
Related terms
References
- “sectarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sectarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- sectarius in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016
Etymology 2
From Latin secta (“sect”).
Noun
sectarius m (Medieval Latin)
- a sectary
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sectarius | sectariī |
| genitive | sectariī sectarī1 |
sectariōrum |
| dative | sectariō | sectariīs |
| accusative | sectarium | sectariōs |
| ablative | sectariō | sectariīs |
| vocative | sectarie | sectariī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).