sectarius

Latin

Etymology 1

From secō (cut, cut off; castrate).

Pronunciation

Adjective

sectārius (feminine sectāria, neuter sectārium); first/second-declension adjective

  1. gelded, castrated
Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative sectārius sectāria sectārium sectāriī sectāriae sectāria
genitive sectāriī sectāriae sectāriī sectāriōrum sectāriārum sectāriōrum
dative sectāriō sectāriae sectāriō sectāriīs
accusative sectārium sectāriam sectārium sectāriōs sectāriās sectāria
ablative sectāriō sectāriā sectāriō sectāriīs
vocative sectārie sectāria sectārium sectāriī sectāriae sectāria

References

  • sectarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sectarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • sectarius in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016

Etymology 2

From Latin secta (sect).

Noun

sectarius m (Medieval Latin)

  1. a sectary
Declension

Second-declension noun.

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Descendants
  • Galician: sectario
  • German: Sektierer
  • English: sectary
  • Italian: settario
  • Spanish: sectario