seductibilis
Latin
Etymology
From sēdūcō (“lead, bring back”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [seː.dʊkˈtɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [se.d̪ukˈt̪iː.bi.lis]
Adjective
sēductibilis (neuter sēductibile); third-declension two-termination adjective
- (Late Latin) alternative form of sēductilis
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | sēductibilis | sēductibile | sēductibilēs | sēductibilia | |
| genitive | sēductibilis | sēductibilium | |||
| dative | sēductibilī | sēductibilibus | |||
| accusative | sēductibilem | sēductibile | sēductibilēs sēductibilīs |
sēductibilia | |
| ablative | sēductibilī | sēductibilibus | |||
| vocative | sēductibilis | sēductibile | sēductibilēs | sēductibilia | |
References
- “seductibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- seductibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.