sensiculus
Latin
Etymology
From sēnsus + -culus (diminutive suffix).
Noun
sēnsiculus m (genitive sēnsiculī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sēnsiculus | sēnsiculī |
| genitive | sēnsiculī | sēnsiculōrum |
| dative | sēnsiculō | sēnsiculīs |
| accusative | sēnsiculum | sēnsiculōs |
| ablative | sēnsiculō | sēnsiculīs |
| vocative | sēnsicule | sēnsiculī |
References
- “sensiculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sensiculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- sensiculus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016