sensiloquus
Latin
Alternative forms
Etymology
From sēnsus (“perception, feeling”) + loquor (“say, speak, tell”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sẽːˈsɪ.ɫɔ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [senˈsiː.lo.kʷus]
Adjective
sēnsiloquus (feminine sēnsiloqua, neuter sēnsiloquum); first/second-declension adjective
- (rare) who speaks wisely
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēnsiloquus | sēnsiloqua | sēnsiloquum | sēnsiloquī | sēnsiloquae | sēnsiloqua | |
| genitive | sēnsiloquī | sēnsiloquae | sēnsiloquī | sēnsiloquōrum | sēnsiloquārum | sēnsiloquōrum | |
| dative | sēnsiloquō | sēnsiloquae | sēnsiloquō | sēnsiloquīs | |||
| accusative | sēnsiloquum | sēnsiloquam | sēnsiloquum | sēnsiloquōs | sēnsiloquās | sēnsiloqua | |
| ablative | sēnsiloquō | sēnsiloquā | sēnsiloquō | sēnsiloquīs | |||
| vocative | sēnsiloque | sēnsiloqua | sēnsiloquum | sēnsiloquī | sēnsiloquae | sēnsiloqua | |
References
- sensiloquus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.