siecon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *seukēn. Equivalent to siec (“sick”) + -on.
Verb
siecon
- to be sick
Inflection
Conjugation of siecon (weak class 2)
| infinitive | siecon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | sieco, siecon | siecoda |
| 2nd person singular | siecos | siecodos |
| 3rd person singular | siecot | siecoda |
| 1st person plural | siecon | siecodon |
| 2nd person plural | siecot | siecodot |
| 3rd person plural | siecont | siecodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | sieke | siecodi |
| 2nd person singular | siekis | siecodis |
| 3rd person singular | sieke | siecodi |
| 1st person plural | siekin | siecodin |
| 2nd person plural | siekit | siecodit |
| 3rd person plural | siekin | siecodin |
| imperative | present | |
| singular | sieco | |
| plural | siecot | |
| participle | present | past |
| siecondi | siecot, gisiecot | |
Descendants
- Middle Dutch: sieken
- Dutch: zieken
Further reading
- “siekon”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012