silentiosus
Latin
Etymology
From silentium (“silence”) + -ōsus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɪ.ɫɛn.tiˈoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [si.len.t̪͡s̪iˈɔː.s̬us]
Adjective
silentiōsus (feminine silentiōsa, neuter silentiōsum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | silentiōsus | silentiōsa | silentiōsum | silentiōsī | silentiōsae | silentiōsa | |
| genitive | silentiōsī | silentiōsae | silentiōsī | silentiōsōrum | silentiōsārum | silentiōsōrum | |
| dative | silentiōsō | silentiōsae | silentiōsō | silentiōsīs | |||
| accusative | silentiōsum | silentiōsam | silentiōsum | silentiōsōs | silentiōsās | silentiōsa | |
| ablative | silentiōsō | silentiōsā | silentiōsō | silentiōsīs | |||
| vocative | silentiōse | silentiōsa | silentiōsum | silentiōsī | silentiōsae | silentiōsa | |
Descendants
- → Catalan: silenciós
- → French: silencieux
- → Norman: silencieux
- → Galician: silencioso
- → Italian: silenzioso
- → Occitan: silenciós
- → Portuguese: silencioso
- → Romanian: silențios
- → Spanish: silencioso
References
- “silentiosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- silentiosus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- silentiosus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016