simgecilik
Turkish
Etymology
simge (“symbol”) + -ci- (“inclination”) + -lik (“-hood, -ness”).
Pronunciation
- Hyphenation: sim‧ge‧ci‧lik
Noun
simgecilik (definite accusative simgeciliği, plural simgecilikler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | simgecilik | simgecilikler |
| definite accusative | simgeciliiği | simgecilikleri |
| dative | simgeciliiğe | simgeciliklere |
| locative | simgecilikte | simgeciliklerde |
| ablative | simgecilikten | simgeciliklerden |
| genitive | simgeciliiğin | simgeciliklerin |
Further reading
- “simgecilik”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010) “simgecilik”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı