simplificatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of simplificor
Participle
simplificātus (feminine simplificāta, neuter simplificātum); first/second-declension participle
- (Medieval Latin) Having simplified, made simple
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | simplificātus | simplificāta | simplificātum | simplificātī | simplificātae | simplificāta | |
| genitive | simplificātī | simplificātae | simplificātī | simplificātōrum | simplificātārum | simplificātōrum | |
| dative | simplificātō | simplificātae | simplificātō | simplificātīs | |||
| accusative | simplificātum | simplificātam | simplificātum | simplificātōs | simplificātās | simplificāta | |
| ablative | simplificātō | simplificātā | simplificātō | simplificātīs | |||
| vocative | simplificāte | simplificāta | simplificātum | simplificātī | simplificātae | simplificāta | |