sinnesrubbning
Swedish
Etymology
sinne (“mind”) + -s- + rubbning (“disturbance”)
Noun
sinnesrubbning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | sinnesrubbning | sinnesrubbnings |
| definite | sinnesrubbningen | sinnesrubbningens | |
| plural | indefinite | sinnesrubbningar | sinnesrubbningars |
| definite | sinnesrubbningarna | sinnesrubbningarnas |