sivataga
Hungarian
Alternative forms
Etymology
sivatag + -a (“his/her/its”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʃivɒtɒɡɒ]
- Hyphenation: si‧va‧ta‧ga
Noun
sivataga
- third-person singular single-possession possessive of sivatag
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sivataga | — |
| accusative | sivatagát | — |
| dative | sivatagának | — |
| instrumental | sivatagával | — |
| causal-final | sivatagáért | — |
| translative | sivatagává | — |
| terminative | sivatagáig | — |
| essive-formal | sivatagaként | — |
| essive-modal | sivatagául | — |
| inessive | sivatagában | — |
| superessive | sivatagán | — |
| adessive | sivatagánál | — |
| illative | sivatagába | — |
| sublative | sivatagára | — |
| allative | sivatagához | — |
| elative | sivatagából | — |
| delative | sivatagáról | — |
| ablative | sivatagától | — |
| non-attributive possessive – singular |
sivatagáé | — |
| non-attributive possessive – plural |
sivatagáéi | — |