sjednotit

Czech

Etymology

From s- +‎ jednotit.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈsjɛdnocɪt]

Verb

sjednotit pf (imperfective sjednocovat)

  1. to unite
  2. to unify
    v roce 1990 je sjednoceno Německo, rozdělené po 2. světové válce na východní a západní část. ― In 1990, Germany, divided after World War II into eastern and western parts, was unified.

Conjugation

Conjugation of sjednotit
infinitive sjednotit, sjednotiti active adjective sjednotivší


verbal noun sjednocení passive adjective sjednocený
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person sjednotím sjednotíme — sjednoťme
2nd person sjednotíš sjednotíte sjednoť sjednoťte
3rd person sjednotí sjednotí — —

The verb sjednotit does not have present tense and the present forms are used to express future only.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate sjednotil sjednotili sjednocen sjednoceni
masculine inanimate sjednotily sjednoceny
feminine sjednotila sjednocena
neuter sjednotilo sjednotila sjednoceno sjednocena
transgressives present past
masculine singular — sjednotiv
feminine + neuter singular — sjednotivši
plural — sjednotivše

Derived terms

See also

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.