skeeleren

Dutch

Etymology

From skeeler +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈski.lə.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: skee‧le‧ren

Verb

skeeleren

  1. (intransitive) to skate on in-line skates
    Synonym: inlineskaten

Conjugation

Conjugation of skeeleren (weak)
infinitive skeeleren
past singular skeelerde
past participle geskeelerd
infinitive skeeleren
gerund skeeleren n
present tense past tense
1st person singular skeeler skeelerde
2nd person sing. (jij) skeelert, skeeler2 skeelerde
2nd person sing. (u) skeelert skeelerde
2nd person sing. (gij) skeelert skeelerde
3rd person singular skeelert skeelerde
plural skeeleren skeelerden
subjunctive sing.1 skeelere skeelerde
subjunctive plur.1 skeeleren skeelerden
imperative sing. skeeler
imperative plur.1 skeelert
participles skeelerend geskeelerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms