skurkowaniec

Polish

Etymology

Expressive variation of skurwysyn. First attested in 1973.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /skur.kɔˈva.ɲɛt͡s/
  • Rhymes: -aɲɛt͡s
  • Syllabification: skur‧ko‧wa‧niec

Noun

skurkowaniec m pers

  1. (colloquial, dated) son of a sea-cook, son of a gun (contemptible man)

Declension

Declension of skurkowaniec
singular plural
nominative skurkowaniec skurkowańcy/skurkowańce (deprecative)
genitive skurkowańca skurkowańców
dative skurkowańcowi skurkowańcom
accusative skurkowańca skurkowańców
instrumental skurkowańcem skurkowańcami
locative skurkowańcu skurkowańcach
vocative skurkowańcze skurkowańcy

References

  1. ^ skurkowaniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • skurkowaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skurkowaniec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.