skymfa
Swedish
Etymology
Borrowed from German schimpfen.
Verb
skymfa (present skymfar, preterite skymfade, supine skymfat, imperative skymfa)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | skymfa | skymfas | ||
| supine | skymfat | skymfats | ||
| imperative | skymfa | — | ||
| imper. plural1 | skymfen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | skymfar | skymfade | skymfas | skymfades |
| ind. plural1 | skymfa | skymfade | skymfas | skymfades |
| subjunctive2 | skymfe | skymfade | skymfes | skymfades |
| present participle | skymfande | |||
| past participle | skymfad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Related terms
- skymf (“a grave insult, an affront”)
See also
- smäda (“to speak very ill of”)