slujnic
Romanian
Etymology
Borrowed from Old Church Slavonic слоужьникъ (služĭnikŭ).
Noun
slujnic m (plural slujnici)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | slujnic | slujnicul | slujnici | slujnicii | |
| genitive-dative | slujnic | slujnicului | slujnici | slujnicilor | |
| vocative | slujnicule | slujnicilor | |||