smán
See also: sman
Icelandic
Etymology
Pronunciation
- Rhymes: -auːn
Noun
smán f (genitive singular smánar, nominative plural smánir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | smán | smánin | smánir | smánirnar |
| accusative | smán | smánina | smánir | smánirnar |
| dative | smán | smáninni | smánum | smánunum |
| genitive | smánar | smánarinnar | smána | smánanna |
Old Norse
Etymology 1
Noun
smán f (genitive smánar, plural smánir)
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | smán | smánin | smánir | smánirnar |
| accusative | smán | smánina | smánir | smánirnar |
| dative | smán | smáninni | smánum | smánunum |
| genitive | smánar | smánarinnar | smána | smánanna |
Derived terms
- smánarferð f (“disgraceful journey”)
- smánarlauss (“not disgraceful”)
Descendants
- Icelandic: smán
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
smán
- strong masculine accusative singular positive degree of smár