smecken
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *smakkijan.
Verb
smecken
Inflection
Conjugation of smecken (weak class 1)
| infinitive | smecken | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | smecco, smeccon | smeckida |
| 2nd person singular | smeckis | smeckidos |
| 3rd person singular | smeckit | smeckida |
| 1st person plural | smeccun | smeckidon |
| 2nd person plural | smeckit | smeckidot |
| 3rd person plural | smeccunt | smeckidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | smecke | smeckidi |
| 2nd person singular | smeckis | smeckidis |
| 3rd person singular | smecke | smeckidi |
| 1st person plural | smeckin | smeckidin |
| 2nd person plural | smeckit | smeckidit |
| 3rd person plural | smeckin | smeckidin |
| imperative | present | |
| singular | smecki | |
| plural | smeckit | |
| participle | present | past |
| smeckendi | smeckit, gismeckit | |
Descendants
- Middle Dutch: smecken
Further reading
- “smekken”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012