smuggel
Swedish
Etymology
Deverbal from smuggla.
Noun
smuggel n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | smuggel | smuggels |
| definite | smugglet | smugglets | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |
Deverbal from smuggla.
smuggel n
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | smuggel | smuggels |
| definite | smugglet | smugglets | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |