snauðr

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *snauþuz.

Adjective

snauðr (neuter snautt)

  1. bare, bald

Declension

Strong declension of snauðr
singular masculine feminine neuter
nominative snauðr snauð snautt
accusative snauðan snauða snautt
dative snauðum snauðri snauðu
genitive snauðs snauðrar snauðs
plural masculine feminine neuter
nominative snauðir snauðar snauð
accusative snauða snauðar snauð
dative snauðum snauðum snauðum
genitive snauðra snauðra snauðra
Weak declension of snauðr
singular masculine feminine neuter
nominative snauði snauða snauða
accusative snauða snauðu snauða
dative snauða snauðu snauða
genitive snauða snauðu snauða
plural masculine feminine neuter
nominative snauðu snauðu snauðu
accusative snauðu snauðu snauðu
dative snauðum snauðum snauðum
genitive snauðu snauðu snauðu

Descendants

  • Icelandic: snauður
  • Norwegian Nynorsk: snau
  • Norwegian Bokmål: snau
  • Swedish: snöd

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “snauðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 392; also available at the Internet Archive