snoeren
See also: snören
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsnu.rə(n)/, [-uːrə(n)]
Audio: (file) - Rhymes: -urən
Etymology 1
From Middle Dutch snoeren, from Old Dutch *snuoren, from Proto-West Germanic *snōrijan, from Proto-Germanic *snōrijaną. By surface analysis, snoer (“cord”) + -en.
Verb
snoeren
Conjugation
| Conjugation of snoeren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | snoeren | |||
| past singular | snoerde | |||
| past participle | gesnoerd | |||
| infinitive | snoeren | |||
| gerund | snoeren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | snoer | snoerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | snoert, snoer2 | snoerde | ||
| 2nd person sing. (u) | snoert | snoerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | snoert | snoerde | ||
| 3rd person singular | snoert | snoerde | ||
| plural | snoeren | snoerden | ||
| subjunctive sing.1 | snoere | snoerde | ||
| subjunctive plur.1 | snoeren | snoerden | ||
| imperative sing. | snoer | |||
| imperative plur.1 | snoert | |||
| participles | snoerend | gesnoerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- de mond snoeren
- insnoeren
- omsnoeren
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
snoeren
- plural of snoer