snora
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Noun
snora m or f
- definite feminine singular of snor
Norwegian Nynorsk
Noun
snora
Swedish
Etymology
Verb
snora (present snorar, preterite snorade, supine snorat, imperative snora)
- to have a snotty nose, to snot
- to "snot" (get snot on or the like (by having a snotty nose))
- snora ner bordsduken
- "snot down" the tablecloth
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | snora | snoras | ||
| supine | snorat | snorats | ||
| imperative | snora | — | ||
| imper. plural1 | snoren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | snorar | snorade | snoras | snorades |
| ind. plural1 | snora | snorade | snoras | snorades |
| subjunctive2 | snore | snorade | snores | snorades |
| present participle | snorande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.