snuð

See also: snud

Icelandic

Etymology

From snuða (to trick), from Danish snyde (to trick).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /stnʏːð/
    Rhymes: -ʏːð

Noun

snuð n (genitive singular snuðs, nominative plural snuð)

  1. pacifier, dummy (device for babies to suck on)

Declension

Declension of snuð (neuter)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative snuð snuðið snuð snuðin
accusative snuð snuðið snuð snuðin
dative snuði snuðinu snuðum snuðunum
genitive snuðs snuðsins snuða snuðanna

Derived terms

References

  1. ^ “Hvaðan kemur orðið snuð?”, in Vísindavefurinn[1], 2001