snuffelen
Dutch
Etymology
An iterative of snuffen (“to snuff”). Cognate to English snuffle.
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ʏfələn
Verb
snuffelen
- to snuffle
- (by extension) to search for something haphazardly
Conjugation
| Conjugation of snuffelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | snuffelen | |||
| past singular | snuffelde | |||
| past participle | gesnuffeld | |||
| infinitive | snuffelen | |||
| gerund | snuffelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | snuffel | snuffelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | snuffelt, snuffel2 | snuffelde | ||
| 2nd person sing. (u) | snuffelt | snuffelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | snuffelt | snuffelde | ||
| 3rd person singular | snuffelt | snuffelde | ||
| plural | snuffelen | snuffelden | ||
| subjunctive sing.1 | snuffele | snuffelde | ||
| subjunctive plur.1 | snuffelen | snuffelden | ||
| imperative sing. | snuffel | |||
| imperative plur.1 | snuffelt | |||
| participles | snuffelend | gesnuffeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- rondsnuffelen
Descendants
- Afrikaans: snuffel