solidatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of solidō.
Participle
solidātus (feminine solidāta, neuter solidātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | solidātus | solidāta | solidātum | solidātī | solidātae | solidāta | |
| genitive | solidātī | solidātae | solidātī | solidātōrum | solidātārum | solidātōrum | |
| dative | solidātō | solidātae | solidātō | solidātīs | |||
| accusative | solidātum | solidātam | solidātum | solidātōs | solidātās | solidāta | |
| ablative | solidātō | solidātā | solidātō | solidātīs | |||
| vocative | solidāte | solidāta | solidātum | solidātī | solidātae | solidāta | |
References
- "solidatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)