sortior
Latin
Etymology
From sors.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsɔr.ti.ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsɔr.t̪͡s̪i.or]
Verb
sortior (present infinitive sortīrī, perfect active sortītus sum); fourth conjugation, deponent
Conjugation
Conjugation of sortior (fourth conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | sortior | sortīris, sortīre |
sortītur | sortīmur | sortīminī | sortiuntur | ||||||
| imperfect | sortiēbar | sortiēbāris, sortiēbāre |
sortiēbātur | sortiēbāmur | sortiēbāminī | sortiēbantur | |||||||
| future | sortiar | sortiēris, sortiēre |
sortiētur | sortiēmur | sortiēminī | sortientur | |||||||
| perfect | sortītus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | sortītus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | sortītus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | sortiar | sortiāris, sortiāre |
sortiātur | sortiāmur | sortiāminī | sortiantur | ||||||
| imperfect | sortīrer | sortīrēris, sortīrēre |
sortīrētur | sortīrēmur | sortīrēminī | sortīrentur | |||||||
| perfect | sortītus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | sortītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | sortīre | — | — | sortīminī | — | ||||||
| future | — | sortītor | sortītor | — | — | sortiuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | sortīrī | — | sortiēns | — | |||||||||
| future | sortītūrum esse | — | sortītūrus | sortiendus, sortiundus | |||||||||
| perfect | sortītum esse | — | sortītus | — | |||||||||
| future perfect | sortītum fore | — | — | — | |||||||||
| perfect potential | sortītūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| sortiendī | sortiendō | sortiendum | sortiendō | sortītum | sortītū | ||||||||
Derived terms
Descendants
References
- “sortior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sortior”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sortior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to draw lots for the provinces: provincias sortiri (Liv. 38. 35)
- to draw lots for the provinces: provincias sortiri (Liv. 38. 35)