sparcieć

Polish

Etymology

From s- +‎ parcieć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈspar.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -art͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: spar‧cieć

Verb

sparcieć pf (imperfective parcieć)

  1. (intransitive) to lose elasticity, to lose firmness
    Synonyms: sflaczeć, zwiotczeć

Conjugation

Conjugation of sparcieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive sparcieć
future tense 1st sparcieję sparciejemy
2nd sparciejesz sparciejecie
3rd sparcieje sparcieją
impersonal sparcieje się
past tense 1st sparciałem,
-(e)m sparciał 		sparciałam,
-(e)m sparciała 		sparciałom,
-(e)m sparciało 		sparcieliśmy,
-(e)śmy sparcieli 		sparciałyśmy,
-(e)śmy sparciały
2nd sparciałeś,
-(e)ś sparciał 		sparciałaś,
-(e)ś sparciała 		sparciałoś,
-(e)ś sparciało 		sparcieliście,
-(e)ście sparcieli 		sparciałyście,
-(e)ście sparciały
3rd sparciał sparciała sparciało sparcieli sparciały
impersonal sparciano
conditional 1st sparciałbym,
bym sparciał 		sparciałabym,
bym sparciała 		sparciałobym,
bym sparciało 		sparcielibyśmy,
byśmy sparcieli 		sparciałybyśmy,
byśmy sparciały
2nd sparciałbyś,
byś sparciał 		sparciałabyś,
byś sparciała 		sparciałobyś,
byś sparciało 		sparcielibyście,
byście sparcieli 		sparciałybyście,
byście sparciały
3rd sparciałby,
by sparciał 		sparciałaby,
by sparciała 		sparciałoby,
by sparciało 		sparcieliby,
by sparcieli 		sparciałyby,
by sparciały
impersonal sparciano by
imperative 1st niech sparcieję sparciejmy
2nd sparciej sparciejcie
3rd niech sparcieje niech sparcieją
anterior adverbial participle sparciawszy
verbal noun sparcenie

Derived terms

adjective
  • sparciały

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.