spatten

Danish

Noun

spatten c

  1. definite singular of spat

Dutch

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɑtən

Noun

spatten

  1. plural of spat

Verb

spatten

  1. to splatter, splash

Conjugation

Conjugation of spatten (weak)
infinitive spatten
past singular spatte
past participle gespat
infinitive spatten
gerund spatten n
present tense past tense
1st person singular spat spatte
2nd person sing. (jij) spat spatte
2nd person sing. (u) spat spatte
2nd person sing. (gij) spat spatte
3rd person singular spat spatte
plural spatten spatten
subjunctive sing.1 spatte spatte
subjunctive plur.1 spatten spatten
imperative sing. spat
imperative plur.1 spat
participles spattend gespat
1) Archaic.

Derived terms

  • aanspatten
  • afspatten
  • bespatten
  • binnenspatten
  • doorspatten
  • heenspatten
  • inspatten
  • losspatten
  • naspatten
  • natspatten
  • nederspatten
  • neerspatten
  • omhoogspatten
  • omlaagspatten
  • omspatten
  • ontspatten
  • openspatten
  • opspatten
  • overspatten
  • rondspatten
  • samenspatten
  • tegenspatten
  • terugspatten
  • toespatten
  • uiteenspatten
  • uitspatten
  • verspatten
  • volspatten
  • voortspatten
  • vooruitspatten
  • wegspatten

Descendants

  • Papiamentu: spat, spart (Aruba)

Anagrams

Swedish

Noun

spatten

  1. definite singular of spatt