spraca
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *sprāku, *sprākijā.
Noun
sprāca f
Inflection
Declension of sprāca (feminine ō/ōn-stem noun)
| case | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | sprāca | sprāca, sprācon |
| accusative | sprāca, sprācon | sprāca, sprācon |
| genitive | sprācon | sprācono |
| dative | sprācon | sprācon |
Descendants
References
- “sprāka”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012