sprzeciwić

Polish

From s- +‎ przeciwić.

sprzeciwić pf (imperfective sprzeciwiać)

(reflexive with się) to oppose (to attempt to stop the progression of; to resist or antagonize by physical means, or by arguments, etc.) [with dative ‘someone’]
Synonym: zaoponować

Conjugation of *sprzeciwić* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		sprzeciwić
future tense	1^st	sprzeciwię			sprzeciwimy
	2^nd	sprzeciwisz			sprzeciwicie
	3^rd	sprzeciwi			sprzeciwią
	impersonal	sprzeciwi się
past tense	1^st	sprzeciwiłem, -(e)m sprzeciwił	sprzeciwiłam, -(e)m sprzeciwiła	sprzeciwiłom, -(e)m sprzeciwiło	sprzeciwiliśmy, -(e)śmy sprzeciwili	sprzeciwiłyśmy, -(e)śmy sprzeciwiły
	2^nd	sprzeciwiłeś, -(e)ś sprzeciwił	sprzeciwiłaś, -(e)ś sprzeciwiła	sprzeciwiłoś, -(e)ś sprzeciwiło	sprzeciwiliście, -(e)ście sprzeciwili	sprzeciwiłyście, -(e)ście sprzeciwiły
	3^rd	sprzeciwił	sprzeciwiła	sprzeciwiło	sprzeciwili	sprzeciwiły
	impersonal	sprzeciwiono
conditional	1^st	sprzeciwiłbym, bym sprzeciwił	sprzeciwiłabym, bym sprzeciwiła	sprzeciwiłobym, bym sprzeciwiło	sprzeciwilibyśmy, byśmy sprzeciwili	sprzeciwiłybyśmy, byśmy sprzeciwiły
	2^nd	sprzeciwiłbyś, byś sprzeciwił	sprzeciwiłabyś, byś sprzeciwiła	sprzeciwiłobyś, byś sprzeciwiło	sprzeciwilibyście, byście sprzeciwili	sprzeciwiłybyście, byście sprzeciwiły
	3^rd	sprzeciwiłby, by sprzeciwił	sprzeciwiłaby, by sprzeciwiła	sprzeciwiłoby, by sprzeciwiło	sprzeciwiliby, by sprzeciwili	sprzeciwiłyby, by sprzeciwiły
	impersonal	sprzeciwiono by
imperative	1^st	niech sprzeciwię			sprzeciwmy
	2^nd	sprzeciw			sprzeciwcie
	3^rd	niech sprzeciwi			niech sprzeciwią
anterior adverbial participle		sprzeciwiwszy
verbal noun		sprzeciwienie

noun