spurcificus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [spʊrˈkɪ.fɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [spurˈt͡ʃiː.fi.kus]
Adjective
spurcificus (feminine spurcifica, neuter spurcificum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | spurcificus | spurcifica | spurcificum | spurcificī | spurcificae | spurcifica | |
| genitive | spurcificī | spurcificae | spurcificī | spurcificōrum | spurcificārum | spurcificōrum | |
| dative | spurcificō | spurcificae | spurcificō | spurcificīs | |||
| accusative | spurcificum | spurcificam | spurcificum | spurcificōs | spurcificās | spurcifica | |
| ablative | spurcificō | spurcificā | spurcificō | spurcificīs | |||
| vocative | spurcifice | spurcifica | spurcificum | spurcificī | spurcificae | spurcifica | |
References
- “spurcificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- spurcificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.