staðarfall

Icelandic

Etymology

From staður (place) +‎ fall (case).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstaːðarˌfatl/

Noun

staðarfall n (genitive singular staðarfalls, nominative plural staðarföll)

  1. (grammar) locative case

Declension

Declension of staðarfall (neuter, based on fall)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative staðarfall staðarfallið staðarföll staðarföllin
accusative staðarfall staðarfallið staðarföll staðarföllin
dative staðarfalli staðarfallinu staðarföllum staðarföllunum
genitive staðarfalls staðarfallsins staðarfalla staðarfallanna