stafn

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *stamniz.

Noun

stafn m

  1. stem

Declension

Declension of stafn (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative stafn stafninn stafnar stafnarnir
accusative stafn stafninn stafna stafnana
dative stafni stafninum stǫfnum stǫfnunum
genitive stafns stafnsins stafna stafnanna

Descendants

  • Icelandic: stafn
  • Faroese: stavnur
  • Norwegian Nynorsk: stamn
  • Old Danish: stafn
  • Old Swedish: stafn, stamn