stama

See also: -stama

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstaːma/
    Rhymes: -aːma

Verb

stama (weak verb, third-person singular past indicative stamaði, supine stamað)

  1. to stutter, stammer

Conjugation

stama – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að stama
supine sagnbót stamað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 stamandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég stama stamaði stami stamaði
þú stamar stamaðir stamir stamaðir
hann, hún, það stamar stamaði stami stamaði
plural við stömum stömuðum stömum stömuðum
þið stamið stömuðuð stamið stömuðuð
þeir, þær, þau stama stömuðu stami stömuðu
imperative boðháttur
singular þú stama (þú), stamaðu
plural þið stamið (þið), stamiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.