stanit
Romanian
Etymology
Borrowed from French stannite.
Noun
stanit m (uncountable)
Declension
| singular only | indefinite | definite |
|---|---|---|
| nominative-accusative | stanit | stanitul |
| genitive-dative | stanit | stanitului |
| vocative | stanitule | |
References
- stanit in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN