stativo
Esperanto
Pronunciation
- IPA(key): /staˈtivo/
- Rhymes: -ivo
- Hyphenation: sta‧ti‧vo
Noun
stativo (accusative singular stativon, plural stativoj, accusative plural stativojn)
Ido
Etymology
Borrowed from Esperanto stativo, French statif, German Stativ, Italian stativo, Russian штати́в (štatív).
Pronunciation
- IPA(key): /staˈtivo/
Noun
stativo (plural stativi)
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [staˈtiː.woː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪aˈt̪iː.vo]
Adjective
statīvō
- dative/ablative masculine/neuter singular of statīvus
Old Czech
Alternative forms
- stativa f
Etymology
Derived from Latin stativus.[1] First attested in the 14th century.
Pronunciation
Noun
stativo m inan
Declension
Declension of stativo (hard o-stem)
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | stativo | stativě | stativa |
| genitive | stativa | stativú | stativ |
| dative | stativu | stativoma | stativóm |
| accusative | stativo | stativě | stativa |
| vocative | stativo | stativě | stativa |
| locative | stativě, stativu | stativú | stativiech |
| instrumental | stativem | stativoma | stativy |
See also Appendix:Old Czech nouns and Appendix:Old Czech pronunciation.
References
- ^ Václav Machek (1968) “stativo”, in Etymologický slovník jazyka českého [Etymological Dictionary of the Czech Language], 2nd edition, Prague: Academia, page 576
Further reading
- Jan Gebauer (1903–1916) “stativo”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění