stenkol
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish stenkol (equivalent to sten + kol), from Middle Low German stēnkolen, stēnkolene.
Noun
stenkol c or n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | stenkol | stenkols |
| definite | stenkolen | stenkolens | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | stenkol | stenkols |
| definite | stenkolet | stenkolets | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |