străbun

Romanian

Etymology

From străbunic, stră- +‎ bunic.

Noun

străbun m (plural străbuni)

  1. ancestor
    Synonym: strămoș

Declension

Declension of străbun
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative străbun străbunul străbuni străbunii
genitive-dative străbun străbunului străbuni străbunilor
vocative străbunule străbunilor

See also

References