strzekać

Inherited from Proto-Slavic *strěkati.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /str̝ɛkat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /str̝ɛkat͡ɕʲ/

strzekać impf

1. (of an illness, attested in Lesser Poland) to afflict, to vex (to cause suffering to)

   Synonym: znędzać

   • 1874-1891 [mid XV century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXIV, Częstochowa, page 349:

     Infirmitas stimulat strzeczye

     [Infirmitas stimulat strzecze]

• >? Polish: strzykać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “strzekać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN