subditivus
Latin
Etymology
From subdō (“to substitute”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊb.dɪˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sub.d̪iˈt̪iː.vus]
Adjective
subditīvus (feminine subditīva, neuter subditīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | subditīvus | subditīva | subditīvum | subditīvī | subditīvae | subditīva | |
| genitive | subditīvī | subditīvae | subditīvī | subditīvōrum | subditīvārum | subditīvōrum | |
| dative | subditīvō | subditīvae | subditīvō | subditīvīs | |||
| accusative | subditīvum | subditīvam | subditīvum | subditīvōs | subditīvās | subditīva | |
| ablative | subditīvō | subditīvā | subditīvō | subditīvīs | |||
| vocative | subditīve | subditīva | subditīvum | subditīvī | subditīvae | subditīva | |
References
- “subditivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “subditivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- subditivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.