subiectum
Latin
Etymology 1
From subiciō (“throw under or near; supply; forge; subject; propose”).
Noun
subiectum n (genitive subiectī); second declension
- That which is spoken of; the foundation or subject of a proposition.
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | subiectum | subiecta |
| genitive | subiectī | subiectōrum |
| dative | subiectō | subiectīs |
| accusative | subiectum | subiecta |
| ablative | subiectō | subiectīs |
| vocative | subiectum | subiecta |
Descendants
Verb
subiectum
- accusative supine of subiciō
Etymology 2
Inflected form of subiectus, -ūs (“laying under”).
Noun
subiectum
- accusative singular of subiectus
Etymology 3
Inflected form of subiectus, -a, -um (“thrown under or near, adjacent; supplied; forged; subjected; proposed”).
Participle
subiectum
- inflection of subiectus:
- nominative/accusative/vocative neuter singular
- accusative masculine singular
References
- “subiectum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- subiectum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) the town lies at the foot of a mountain: oppidum monti subiectum est
- (ambiguous) to come within the sphere of the senses: sensibus or sub sensus subiectum esse
- (ambiguous) to have to submit to the uncertainties of fortune; to be subject to Fortune's caprice: sub varios incertosque casus subiectum esse
- (ambiguous) to be comprised under the term 'fear.: sub metum subiectum esse
- (ambiguous) to be subject to some one, under some one's dominion: subiectum esse, obnoxium esse imperio or dicioni alicuius (not simply alicui)
- (ambiguous) the town lies at the foot of a mountain: oppidum monti subiectum est